στρωματίτης

ὁ, Α

(ενν. ἔρανος) συμπόσιο που γινόταν στην εξοχή ύστερα από έρανο και κατά το οποίο ο καθένας από τους συνδαιτυμόνες έπρεπε να φέρει το στρώμα του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στρῶμα, -ώματος + κατάλ. -ίτης (πρβλ. τεμαχ-ίτης)].